Kαλούνται:  σωματεία, σχήματα, κινήσεις, πρωτοβουλίες, επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις γειτονιάς, οργανώσεις και συλλογικότητεςτου κοινωνικού και εργατικού κινήματος

Αναδημοσίευση από imerodromos

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Την περασμένη εβδομάδα, η πολωνική ηγεσία, σε μια ακόμη επίδειξη «κομμουνιστοφαγίας» ανακοίνωσε την, δια νόμου, εξαφάνιση από προσώπου γης, κάθε τι που θυμίζει… κομμουνισμό.

Ονόματα, επέτειοι, σύμβολα, μνημεία, σβήνονται, καταργούνται, καταστρέφονται, απομακρύνονται. Έτσι, οι «κομμουνιστοφάγοι» ταγοί της πολωνικής κοινωνίας, πιστεύουν ότι θα διαγράψουν από μνήμη των πολιτών της χώρας τους, αλλά και του υπόλοιπου κόσμου, τον Κομμουνισμό και την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην πάλη κατά του φασισμού, στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τι  προβλέπει ο νόμος 

Συγκεκριμένα, ο νόμος προβλέπει την απαγόρευση κάθε αναφοράς που διαδίδει «τον κομμουνισμό ή οποιοδήποτε άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς» σε δρόμους, δημόσια κτίρια και χώρους, ενώ σύμφωνα με την ερμηνευτική εγκύκλιο οι ονομασίες σε κτίρια, δρόμους, οδούς, πλατείες, γέφυρες «δεν μπορούν να τιμούν ανθρώπους, οργανώσεις, γεγονότα και ημερομηνίες που συμβολίζουν τον κομμουνισμό».

Είναι χαρακτηριστικό ότι, μεταξύ των άλλων, ο νόμος απαγορεύει τη χρήση ονομάτων ανθρώπων και οργανισμών, όπως και την πραγματοποίηση εκδηλώσεων, ή τον εορτασμό επετείων «που συμβολίζουν το καταπιεστικό, αυταρχικό και μη-κυρίαρχο καθεστώς της περιόδου 1944-1989 στην Πολωνία» και ποινικοποιεί οποιαδήποτε προπαγάνδα υπέρ τους.

Παραδείγματα προς… αποφυγήν

Το Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης (IPN), το οποίο λειτουργεί ως «Αστυνομία της Ιστορίας», για λογαριασμό του ακροδεξιού κυβερνώντος κόμματος Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS), έχει στείλει επιστολές σε πολλές τοπικές αρχές με μια λίστα με πάνω από «1.300 παραδείγματα, κατάφωρης προβολής της αντι- πολωνικής, κομμουνιστικής ιδεολογίας», στις πόλεις τους.

Στον κατάλογο του ΙΡΝ, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται:

• Η «Ταξιαρχία Dabrowski», που πολέμησε κατά των δυνάμεων του Φράνκο στον Ισπανικό εμφύλιο.
  
  
• Η οργάνωση Επαναστατικό Εργατικό Προλεταριάτο (1888- 1893), που ιδρύθηκε από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ.
  
  
• Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Πολωνίας και της Λιθουανίας (SDKPiL), 1900-1918.
  
  
• Το πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα-Αριστερά (PPS-L), 1906-1918.
  
  
• Το Πολωνικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
  
  
• Η Αριστερή Αντιπολίτευση στην Πολωνία, 1918-1938.
  
  
• Ο Λαϊκός Στρατός (AL) και η Λαϊκή Φρουρά (GL) των αντιφασιστών παρτιζάνων.
  
  
• Αξιωματικοί και στρατιώτες του πολωνικού στρατού που πολέμησαν με τα σοβιετικά στρατεύματα για την απελευθέρωση της χώρας τους από το φασισμό (AWP).
  
  
• Κρατικοί υπάλληλοι της Σοβιετικής Ένωσης και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας (1945- 1989).
  
  
• Προοδευτικοί συγγραφείς όπως οι Julian Tuwim, Jan Brzechwa και Władysław Broniewski.
  
  

«Καταραμένοι» και εκλεκτοί 

Ο αρχιτέκτονας του πολωνικού εθνικισμού Ρομάν Ντμόφσκι



Για να μην αδικήσουμε τους ιθύνοντες της αντοκομμουνιστικής σταυροφορίας στην Πολωνία, σημειώνουμε ότι το πρώτο κύμα μέτρων «απο- κομμουνιστικοποιήσης», σάρωσε τη χώρα στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Τότε, πολλά ονόματα ηγετών του πολωνικού και του διεθνούς εργατικού κινήματος, που δόθηκαν σε δρόμους, πάρκα και κτίρια, καθώς και εκδηλώσεις τιμής για τη νίκη του Κόκκινου Στρατού κατά του ναζισμού, διαγράφτηκαν και αντικαταστάθηκαν από τα ονόματα εθνικιστών, δικτατόρων, επικεφαλής ιμπεριαλιστικών κρατών, καθολικών καρδιναλίων, όπως του αντι- σημίτη καρδινάλιου, Στέφαν Βιζίνσκι, του αντικομμουνιστή πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ, του αρχιτέκτονα του πολωνικού εθνικισμού, Ρομάν Ντμόφσκι, και του δικτάτορα, Γιόζεφ Πιλσούντσκι…


Ο Πολωνός δικτάτορας Γιόζεφ Πιλσούντσκι



Εξάλλου, με άλλο νόμο απαγορεύεται η λειτουργία οποιουδήποτε κόμματος πρεσβεύει το «μαρξισμό-λενινισμό» και την «κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής», ενώ απαγορεύονται ακόμα το σφυροδρέπανο και το κόκκινο αστέρι…

«Δύναμη κατοχής» ο… Κόκκινος Στρατός 

Ιδιαίτερο μένος δείχνει η πολωνική κυβέρνηση, όπως εξάλλου και οι κυβερνήσεις όλων των πρώην σοσιαλιστικών χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης για το Κόκκινο Στρατό και την καθοριστική συμβολή του στην νίκη κατά του ναζισμού. Και ενώ φθάνουν στο σημείο να χαρακτηρίζουν τον Κόκκινο Στρατό, που απελευθέρωσε αυτές τις χώρες, «στρατό κατοχής», προσπαθούν να εξισώσουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό για να δικαιολογήσουν την παραχάραξη της Ιστορίας. Φθάνουν μάλιστα στο σημείο, την ώρα που ρίχνουν στο πυρ το εξώτερο τον ηρωϊκό αγώνα του σοβιετικού λαού, να τιμούν με τον πιο επίσημο τρόπο τους συνεργάτες των ναζί, ανακηρύσσοντας τους σε «αγωνιστές της εθνικής αντίστασης»…

Υπολογίζεται ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Πολωνία πάνω από 1.800 νεκροταφεία, μνημεία και την τελικά χώροι ανάπαυσης των 600.000 σοβιετικών στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας κατά του Ναζισμού, για την απελευθέρωση της Πολωνίας, σώζοντας τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών που θα έβρισκαν το θάνατο στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.


Ένα από τα απειλούμενα μνημεία προς τιμήν του Κόκκινου Στρατού



Δίπλα στον Κόκκινο Στρατό πολέμησαν ηρωϊκά χιλιάδες Πολωνοί στρατιωτικοί, απ΄τους οποίους έχασαν τη ζωή τους στο πεδίο της μάχης πάνω από 17.500, ενώ 5.000 νεκροί Πολωνοί στρατιώτες μετρήθηκαν μόνο σε μια μάχη, για τον έλεγχο της Πομερανίας. Τώρα αυτοί οι στρατιώτες αντιμετωπίζονται ως προδότες που βοήθησαν να επιβληθεί η σοβιετική «κατοχή» στην Πολωνία.

Οι κομμουνιστές στη φυλακή, οι νεοφασίστες παρελαύνουν 

Στις 31 Μαρτίου του 2016, τέσσερα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πολωνίας (KPP), καταδικάστηκαν, από δικαστήριο της Σιλεσίας, σε 9 μήνες φυλάκιση, για διάδοση κομμουνιστικής ιδεολογίας μέσα από το Διαδίκτυο και την εφημερίδα τους Brzask .


Μέλη του κόμματος ONR



Λίγες μέρες αργότερα, στις 16 Απριλίου, περίπου 400 νεοφασίστες αφέθηκαν ατιμώρητοι  να παρελάσουν για να γιορτάσουν την 82η επέτειο από την ίδρυση του κόμματος ONR (Εθνική-Ριζοσπαστικής Ένωση) στο  Białystok.

Στη χώρα που «φιλοξενεί» το Άουσβιτς

Για μια χώρα που έχει το θλιβερό προνόμιο να «φιλοξενεί» στο έδαφος της το στρατόπεδο του Άουσβιτς,  ο αντικομμουνισμός και η επιχείρηση ταύτισης του κομμουνισμού με το φασισμό είναι διπλή ύβρις. Ύβρις προς την ανθρωπότητα, ύβρις προς την Ιστορία και τη ιστορική μνήμη των λαών.


Σοβιετικοί στρατιώτες, λίγες ώρες μετά την απελευθερώση του Άουσβιτς, βοηθούν πρώην κρατούμενες


Για να μετρήσουν τη δύναμη των θέσεων τους, οι σημερινοί κυβερνήτες της Πολωνίας και όσοι άλλοι ομοϊδεάτες τους, με προεξάρχοντες τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πρωτοστατούν στην επιχείρηση εξίσωσης του Κομμουνισμού με το Ναζισμό, δεν έχουν παρά να σταθούν απέναντι στους εναπομείνατες επιζήσαντες κρατούμενους του Άουσβιτς για να τους πουν, ότι ο Κόκκινος Στρατός που έσπασε την πύλη του στρατοπέδου στις 27 Ιανουαρίου του 1945, ήταν …στρατός κατοχής!

Τα μέτρα που  ψηφίστηκαν στη Βουλή ή αυτά που συμφωνήθηκαν στο Eurogroup  δε θέλουν  ανάλυση. Όση προκλητικήψευδολογία και αν επιστρατεύσει η κυβέρνηση, η ουσία δεν αλλάζει.

Μείωση των συντάξεων, εξοντωτική φοροληστεία, θέσπιση μνημονίου διαρκείας με τον λεγόμενο «κόφτη», αμόκ ιδιωτικοποιήσεων, πλήρης καταστρατήγηση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και παράδοση των πάντων στο Διευθυντήριο της ΕΕ και του διεθνούς κεφαλαίου (αυτό που βαφτίζουν πιστωτές και επενδυτές) για 100 χρόνια.

Μια ακραία δεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική, που έχουν το θράσος να τη ντύνουν με «αριστερά» περιτυλίγματα φουσκώνοντας την προπαγάνδα της ακροδεξιάς.

Κατά τα άλλα, πέφτει χοντρό δούλεμα στον κόσμο που παρατηρεί σαστισμένος.

Έτσι, οι μεν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ λένε ότι ψηφίζουν πανστρατιά τα μέτρα (πλην μισής διαφοροποίησης)  που «δεν τους αρέσουν και τόσο», οι δε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, δεν ψηφίζουν τα  μέτρα, τα οποία τους «αρέσουν τρομερά», πολύ περισσότερο και από το περασμένο καλοκαίρι όταν τα είχαν ψηφίσει!

Πως το μπορούν όμως και δε καίγεται το σύμπαν;

«Αδιάφορος παλιο-λαός» μήπως;

Βολεύει πολλούς αυτή η ερμηνεία.

Βολεύει τους κυβερνητικούς ασχημονούντες που καμώνονται πως αυτά κάνουν μιας και ο «κόσμος δεν έχει κότσια για πολλά».

Βολεύει την τουλάχιστον ανεπαρκή αριστερή κοινοβουλευτική (ή κοινοβουλευτικής λογικής) αντιπολίτευση: «αφού δε  ξεσηκώνετε ο κόσμος, τι να σου κάνουμε και εμείς;»

Βολεύει και το «μέσο πολίτη», που με το γνωστό «αφού κανείς δε νοιάζεται…», μιλώντας για τους «άλλους», τακτοποιεί και τη δική του απουσία  δράσης. «Πάντα για άλλους μιλάμε…», που λέει και ο στίχος.

Ας μη μιλήσουμε ξανά για την αντεργατική εκστρατεία της ΕΕ, το νεοφιλελεύθερο Μητσοτάκη ή τον «προδότη» Τσίπρα. Δε λένε πολλά ούτε και οι κατάρες και τα ηχηρά λόγια  πως ο τελευταίος «θα πληρώσει, θα κάτσει στο σκαμνί» και άλλα τέτοια, που αμολάει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Έκατσαν μήπως ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος,  ο Παπαδήμος, ή οι εκάστοτε Υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας;

Τολμούμε να πούμε: Δε θα λογοδοτήσει και δε θα πληρώσει κανείς, αν δε συζητήσουμε ουσιαστικά και πάνω στα ουσιώδη ερωτήματα που αφορούν όχι «αυτούς», αλλά «εμάς», την  αριστερά,  την αντίσταση σε αυτούς με στόχο την ανατροπή της πολιτικής τους.

Διατυπώνουμε μερικές σκέψεις.

Ας θυμηθούμε το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου. Ήταν για πολλούς πρόκληση και ύβρις, αλλά δεν ήταν μπαρούφα της στιγμής. Οι του ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο) επιχείρησαν τότε, απευθυνόμενοι σε τμήματα των μικρομεσαίων, αλλά και κάποιων καλύτερα αμειβόμενων μισθωτών στρωμάτων, να μετατρέψουν  τη συνενοχή τους σε μια ορισμένη (και περιορισμένη) περίοδο σε πρακτικές συναλλαγής κάτω από το τραπέζι με την εξουσία, σεπολιτική ανοχή στο μνημόνιο διαρκείας που έσκαγε μύτη.

Ε, λοιπόν σήμερα έχουμε από μεριάς ΣΥΡΙΖΑ το εξής ανάλογο: «Μαζί δεν τα χάψαμε;». Ούτε αυτό είναι στον αέρα. Εξηγούμαστε:

Πρώτον, η κυβέρνηση και οι λοιποί, τολμούν  και τα κάνουν, διότι ηγεμόνευσε καταλυτικά μέσα στην αριστερά και στο ευρύτερο λαϊκό κίνημα,  η άποψη ότι «το πρώτο και κύριο ζητούμενο είναι να έχεις μια‘’αριστερή’’ κυβέρνηση στα χέρια σου και όλα τα άλλα θα έρθουν». Το μνημόνιο θα το καταργούσε με ένα νόμο και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι με την ευρωζώνη και την ΕΕ. Το χρέος θα ψιλο-σβηνόταν μετά από εξήγηση του θέματος στους «εταίρους».  Η ΕΕ θα άλλαζε μαγικά και θα γινόταν των λαών. Οι συντάξεις και μισθοί θα βελτιώνοντας χωρίς να πειραχτεί καθόλου η αστική ολιγαρχία, εκτός ίσως των «καναλαρχών».  Δεν πρόκειται καθόλου για θεωρητικό ζήτημα. Αυτό συμπύκνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό εισπράττεται με πλήρη απογοήτευση τώρα σε ευρεία τμήματα.

Η αντίληψη πως το ΠΡΩΤΟ, το ΚΥΡΙΟ και το ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ, δεν είναι μια κυβέρνηση –που αναγκαστικά θα διαχειρίζεται  τη συνέχεια ενός εχθρικού προς το λαό κράτους, καθώς και τη διεκπεραίωση των ‘’υποχρεώσεων’’ προς το ευρωπαϊκό κεφάλαιο- αλλά ο οργανωμένος και μαχόμενος λαός που με τη δύναμη της συλλογικής δράσης,  θα μπορεί να  καθυστερεί την επίθεση, να καταχτά πράγματα,  να ανατρέπει και τελικά κάτω υπό προϋποθέσεις άλματος στη δράση του να επιβάλει   και άλλο δρόμο και δική του κυβέρνηση και εξουσία, δυστυχώς δεν πήρε κεφάλι. Δεν ηττήθηκε οριστικά ή στρατηγικά, αλλά σε αυτή τη φάση (της «αντι-μνημονιακής» κολασμένης εποχής), δεν πήρε σημαντικό προβάδισμα και δεν όρισε τις εξελίξεις.

Αυτή η κατεύθυνση, με ευθύνη πολλών, ακόμη και αριστερών και μαρξολογούντων, παρουσιάστηκε ως πολύ «λίγη» έναντι του «θαύματος» της «αριστερής κυβερνητικής αλλαγής» και ως φτωχή «κινηματική» προσέγγιση έναντι της πεμπτουσίας της «μαγικής» πολιτικής πρότασης για την «κυβέρνηση της αριστεράς».

Μη ξεχνάμε πόσοι και πόσοι στριμώχτηκαν στην «αριστερή» (και πάντα …κριτική)  υποστήριξη της πολιτικής στρατηγικής ΣΥΡΙΖΑ και κάθε «διαπραγματευτικής» πιρουέτας του. Μη λησμονούμε τη σιγουριά τους για την «τεράστια ανακούφιση που θα έφερνε η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε εκατομμύρια Ελλήνων», η οποία υποτίθεται ότι δεν προϋπόθετε κανενός είδους «αριστερή πολιτική» ή ρήξη, άσχετο αν η τελευταία ήταν ίσως επιθυμητή καθαρά για «ιδεολογικούς λόγους», χωρίς ωστόσο «να είναι και της ώρας».   Έκδηλη η απουσία τόσο ορθής εκτίμησης για τον χαρακτήρα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και –ακόμη σπουδαιότερο – λάθη ιεράρχησης πολιτικών και κινηματικών καθηκόντων μα και συνδυασμού κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής πάλης, που σήμερα κοστίζουν πολύ ακριβά. Λίγη και λειψή η αυτοκριτική για όλα αυτά.

Δεύτερο, μπορούν και τα κάνουν, διότι η άλλη, η πιο αριστερή εκδοχή  της κοινοβουλευτικής διαχειριστικής αριστεράς,  δηλαδή το ΚΚΕ,   δεν πίστεψε ποτέ ότι μπορεί να υπάρξει ανατροπή της αντεργατικής αστικής μνημονιακής εκστρατείας και δε στόχευσε σε αυτήν. Στη βάση αυτής της ηττοπαθούς εκτίμησης, κινήθηκε  λάθος σε δύο βασικά θέματα.

Το πρώτο ήταν και είναι  το θέμα του χρόνου: «Αφού δε μπορεί να υπάρξει ανατροπή τώρα, έτσι και εμείς επιλέγουμε αγωνιστικό σημειωτόν, θεωρώντας ότι το μέλλον -λες και αυτό έχει μια αυτοτελή ύπαρξη έναντι του ρέοντος παρόντος -με ένα μαγικό τρόπο θα μας δικαιώσει, «όταν θα έχει ξεβρακωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ».

Το δεύτερο, ήταν και είναι το ζήτημα του πεδίου: «Αφού στο ευρύ πεδίο των μαζικών κοινωνικών αγώνων και ακόμη περισσότερο της συνολικής πολιτικής επαναστατικής ανατροπής ‘’δεν υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις’’, επιλέγουμε εκλογική προπαγάνδα, αποκαλύψεις, συλλογή ψήφων και μελών. Μαζί και  περίκλειστες, ελεγχόμενες  συμβολικές κινητοποιήσεις, προσδοκώντας σε μια διαρκή ‘’εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων’’ και ‘’αλλαγή των συσχετισμών’’. Όχι στο επίπεδο της συνολικής ταξικής πολιτικής διαπάλης, αλλά εντός των ‘’οικοπέδων» της αριστεράς’’.

Ωστόσο, τραγικά αποδεικνύεται ότι, μια κοινωνία που ηττάται και κυρίως κόσμος που χάνει τα πάντα χωρίς να έχει την αίσθηση ότι έδωσε μάχες στις οποίες αν μη τι άλλο θα ένοιωθε και θα στερέωνε την συλλογική  δύναμή του, δεν έχει ιδιαίτερη όρεξη για «πολιτικά συμπεράσματα».

Η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά, κινούμενη ανάμεσα στις δύο αυτές συμπληγάδες, έθεσε διαφορετικά κριτήρια, ακούστηκε, προβλημάτισε, κέρδισε την εκτίμηση,  αλλά δεν κατάφερε πολλά πράγματα, δεν συγκέντρωσε σημαντικές δυνάμεις. Υπάρχουν αντικειμενικοί, αλλά και υποκειμενικοί λόγοι για αυτό. Συνέβαλαν σε αυτό και οι ταλαντεύσεις τμημάτων της, που πρόβαλαν λογικές «αριστερού μετώπου για κυβερνητική λύση» , προτάσσοντάς το στην ουσία  έναντι της αναγκαίας αριστερής πολιτικής και των προϋποθέσεων ρήξης. Στο μέτρο που της αναλογεί, χρεώνεται και αυτή άλλης τάξης, αλλά όχι λιγότερο σοβαρές ευθύνες.

Μπορούν και τα κάνουν λοιπόν, η κυβέρνηση και τα αφεντικά της στην ΕΕ,  διότι «εμείς» οι άλλοι (ο πληθυντικός χρησιμοποιείται αρκετά καταχρηστικά), για διαφορετικούς λόγους είμαστε πράγματι «λίγοι».

Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο την προ-ΣΥΡΙΖΑ εποχή, αλλά και την περίοδο που διανύουμε.

Τόσο οι μεγάλες αντοχές και το απόθεμα αλληλεγγύης που φανέρωσε η κοινωνία με αφορμή τους πρόσφυγες, όσο και η αγωνιστική ανάταση του διμήνου Γενάρη-Φλεβάρη, μας έδειξαν ότι ο κόσμος δεν έχει ηττηθεί. Υπάρχουν ευρείες ζώνες κοινωνικής μαχητικότητας αλλά και πολιτικών διεργασιών προς τα αριστερά, που τροφοδοτούνται και από το διαρκές φυλλορρόημα  του ΣΥΡΙΖΑ.

Πως λαμβάνονται αυτά τα δύο μηνύματα αλήθεια;

Ποιος θυμάται την περιβόητη 48ωρη απεργία- φάντασμα της ΓΣΕΕ, που είχε μάλιστα αποφασιστεί με πρόταση και διαρκή ακατάσχετη υμνολογία του ΠΑΜΕ;

Έγινε με αυτή το ανήκουστο και δεν πρέπει να περάσει χωρίς συζήτηση: Μετά την αγωνιστική ανάταση αγροτών, εργατικών κλάδων και επιστημόνων του περασμένου διμήνου Γενάρη-Φλεβάρη, η «συνέχεια» ήταν ότι «θα κλιμακώσουμε με απεργία όταν και αν η κυβέρνηση κατεβάσει το ασφαλιστικό». Κοντολογίς, η «αριστερή» αντιπολίτευση ζήτησε από την κυβέρνηση να ορίσει αυτή την ημερομηνία της απεργίας. Και η κυβέρνηση με ευχαρίστηση το έκανε, επιλέγοντας πασχαλινές και άλλες Κυριακές για να κάνει την κηδεία των συντάξεων και της δημόσιας περιουσίας, χωρίς βέβαια να υπάρξει κάποια σημαντική αντίσταση.

Δυστυχώς το ΚΚΕ διαβάζει ανάποδα το δίδαγμα ΣΥΡΙΖΑ: Συνεχίζοντας τα λάθη της περιόδου 2010-2012,  όπου δεν πήρε χαμπάρι τη μνημονιακή επέλαση που θα έφερνε τα πάνω κάτω στη συνείδηση και κινητικότητα του κόσμου και  έχοντας πλήρως αποδράσει σε μια «μοιρολατρική αισιοδοξία» ενός άχρονου μέλλοντος, φαίνεται να λέει στους εργαζόμενους: «Δε σας τα έλεγα; Είδατε που  είχατε αυταπάτες ότι μπορείτε να αλλάξετε τα πράγματα; Καθίστε στα αυγά σας και απλά βγάλτε πολιτικά συμπεράσματα».

Από την άλλη, οι σημαντικές πολιτικές διαφοροποιήσεις δύσκολα ενοποιούνται μετωπικά σε αγωνιστική αντικαπιταλιστική και αντι-ΕΕ κατεύθυνση. Όχι μόνο λόγω αδυναμίας ουσιαστικής υπέρβασης  της «λογικής ΣΥΡΙΖΑ» τμημάτων που αποσπώνται από αυτόν, αλλά και εξ αιτίας πολιτικών ταλαντεύσεων και  παλινωδιών σε τμήματα της  αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Το «τι να κάνουμε;», προϋποθέτει μια ανοιχτή συζήτηση για τα παραπάνω, τουλάχιστον σε επίπεδο μιας πολιτικής πρωτοπορίας. Περιλαμβάνει όχι μόνο το «τι» αλλά και το «πως» και «από ποιόν».

Τις απαντήσεις δε θα τις βρούμε στην απλή «ανασύνθεση εκ των ενόντων», βρίσκοντας το μέσο όρο των σημερινών υπαρκτών δυνάμεων, αλλά αναζητώντας ένα δυναμικό προωθητικό μετασχηματισμό τους εντός του πεδίου της οργάνωσης και της μαχητικής πάλης του λαού,  που θα υπερβαίνει το δίπολο διαχειριστικών αυταπατών και  σημειωτόν αναμονής του μέλλοντος.

Μπορούμε να αραδιάσουμε πολλά και χρήσιμα σχέδια για ένα εναλλακτικό δρόμο εξόδου από τη μέγγενη των μνημονίων και της φυλακής της ΕΕ.

Μπορούμε με κάποια επάρκεια να περιγράψουμε μια κοινωνική πορεία με κριτήριο τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας και το δημόσιο κοινωνικό όφελος, αντί της εμπορευματοποίησης των πάντων, του απαραβίαστου του καπιταλιστικού κέρδους και του μονοθεϊσμού μιας δήθεν ουδέτερης «αγοράς» ή «παγκοσμιοποίησης».

Όμως, πάντα το καθοριστικό ερώτημα, το έδαφος πάνω στο οποίο θα κρίνονται όλα αυτά, θετικά ή αρνητικά, είναι αυτό που αφορά την απάντηση στο «ποιος θα κρεμάσει την κουδούνα στου γάτου την ουρά;». Δηλαδή στο ζήτημα του κοινωνικού και πολιτικού υποκειμένου της ρήξης και της ανατροπής. Της συνεκτικότητας και τηςδύναμης που θα έχει. Της ικανότητάς του να συγκεντρώνει πυρά και να περνά στην αντεπίθεση.

Το ερώτημα αυτό δεν απαντάται με μαγικά κόλπα και κινήσεις, εκτός αν θέλει κανείς να κυνηγάει συνεχώς την ουρά του.

Η πολιτική απάντηση προς όφελος της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας με πρόσημο δημοκρατίας και ελευθερίας, σε μια σύγκρουση αμείλικτη που βρίσκεται σε εξέλιξη (και δεν είμαστε στο τέρμα της!), θα κριθεί στο επίπεδο της ανατροπής του ταξικού συσχετισμού δύναμης,  στο πεδίο μιας πρωτόγνωρης κλιμάκωσης της κινηματικής και πολιτικής διαπάλης. Με άλλα όπλα, με άλλους φορείς, όχι με τα παλιά αποτυχημένα ή ανεπαρκή υλικά!

Σήμερα, το μπλοκ το «δικό» μας σε αυτή τη μάχη όχι μόνο δεν υπάρχει με μαζικούς όρους, αλλά είναι και λειψή η συνείδηση της ανάγκης και του χαρακτήρα του. Για αυτό και δεν μιλάμε στην ουσία για ταξική διαπάλη, αλλά για μονόπλευρη,  ανηλεή ταξική σφαγή από μεριάς των αντιπάλων.  Ο κόσμος το νοιώθει αυτό…

Ένα πολιτικό σχέδιο ανάταξης του κλίματος ηττοπάθειας και διαμόρφωσης όρων μιας κινηματικής και πολιτικής αντεπίθεσης, πρέπει να περιλαμβάνει βήματα σε πολλά επίπεδα.

Κατ’ αρχήν, πρέπει να έχουμε μια αυτοπεποίθηση για τις δυνατότητες και να μη θεωρούμε ως τη μεγαλύτερη σοφία τη συνηγορία υπέρ των υπαρκτών πλέον αρνητικών τάσεων στη συνείδηση των εργαζομένων.

Ας κρατήσουμε την εικόνα της Γαλλίας: Την ίδια στιγμή που υπάρχει μια πολιτική μαυρίλα στο επίσημο πολιτικό σκηνικό, ειδικά με την άνοδο της ακροδεξιάς, οι υπόγειες κοινωνικές διεργασίες βγαίνουν στο προσκήνιο με μιααποφασιστική εργατική κινητοποίηση που συγκεντρώνει την προσοχή της Ευρώπης.

Πρέπει να αλλάξουμε μυαλά όμως.

Χρειαζόμαστε ένα αγωνιστικό κέντρο, συνάντησης των κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων, σε πλήρη ανεξαρτησία από την  συστημική, κυβερνητική πολιτική και τον υποταγμένο συνδικαλισμό.  Είναι το Α της απάντησής μας.

Δεν αφορά αυτό μια συνδικαλιστική τακτική, όσο μια πολιτική κατεύθυνση συγκρότησης αντίπαλου μαχόμενου δέους, που να δίνει αυτοπεποίθηση και να απαντά στο ερώτημα της οργάνωσης και του πραγματικού αγώνα. Να τελειώνουμε με τον πολιτικό και κινηματικό ακολουθητισμό στον υποταγμένο συνδικαλισμό και με την ανοησία της δήθεν κλιμάκωσης με συγκέντρωση στη Βουλή όταν ψηφίζεται το ένα ή το άλλο μέτρο, εν μέσω κοινοβουλευτικών δεκάρικων λόγων. Όχι άλλες κηδείες και μνημόσυνα… Τέτοιες μπορεί να τις οργανώνει μια χαρά η κυβέρνηση,

Στο ζήτημα αυτό,  θα κριθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις της (δυνάμει) αριστερής πολιτικής αντιπολίτευσης, καθώς και οι μαχόμενες τάσεις μέσα στο εργατικό κίνημα. Κάθε βήμα σε αυτό το δρόμο, αξίζει χίλιες φορές περισσότερο από κάθε ντουζίνα ‘’πολιτικών προγραμμάτων διεξόδου’’ που πετιούνται στον αέρα. Αν δε γίνει «της Γαλλίας», τα λόγια περιττεύουν…

Παράλληλα (και όχι στη συνέχεια), είναι επείγον να υπάρξουν πρωτοβουλίες πολιτικής συνάντησης  πάνω σε έναπρόγραμμα πολιτικής τομής σε σχέση με ότι «κόντυνε» τελικά τις προοπτικές της ανατρεπτικής πολιτικής δράσης και οδήγησε στη σημερινή ήττα. Όχι, δε χρεωνόμαστε εξίσου τη σημερινή ηττοπάθεια, μαζί με αυτούς που ήταν θιασώτες και αρχιτέκτονες της λογικής που την προετοίμασε.

Αντίθετα, διεκδικούμε τη συγκρότηση ενός μετώπου που θα κινείται σε κατεύθυνση αποφασιστικής ρήξης με την αστική πολιτική και εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προτάσσοντας την ανάγκη για «ψωμί, δουλειά, δημοκρατία» πάνω από όλα για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, τους ανέργους, τη νεολαία, τα φτωχο-μεσαία στρώματα της πόλης και της περιφέρειας. Αναζητώντας τη συνολική αντικαπιταλιστική επαναστατική ανατροπή.

Υπάρχουν παλιές και νέες δυνάμεις που μπορούν και πρέπει να συγκλίνουν σε αυτή την κατεύθυνση.  Δε χρειαζόμαστε ούτε αναγέννηση του «πρωτο-ΣΥΡΙΖΑ», με κόμματα που  θα αρχίζουν και θα τελειώνουν σε ρητορείες για «αντι-μνημονιακά, πατριωτικά μέτωπα»  και (ξανά μανά) «κυβέρνηση της αριστεράς», ούτε αρχηγικά κόμματα στημένα στις λογικές  life style και πολιτικού marketing με απουσία αριστερής και εργατικής πολιτικής. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑδικαιούται, αλλά και υποχρεούται να διεκδικήσει ένα πρωταρχικό ρόλο  στην προσπάθεια για ένα ευρύτερο μαχόμενο αντικαπιταλιστικό, αντι-ΕΕ πόλο, με ενεργή παρουσία και αλληλεπίδραση με την αντεπίθεση των κοινωνικών αγώνων.

Έτσι και αλλιώς η ιστορία δεν παίζεται ποτέ από την αρχή όπως τα σήριαλ σε επανάληψη… Η τομή προς τα εμπρόςείναι όρος για την ανάταξη του κλίματος ηττοπάθειας και της εργατικής και λαϊκής αντεπίθεσης για την ανατροπή. Διαφορετικά, μας νικούν εύκολα...

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Πάμε να θυμηθούμε ένα από τα πολλά που έλεγε ο αρχηγός τους.

    Πάμε να απολαύσουμε μια ακόμα οσκαρική ερμηνεία από τον κ.Τσίπρα, πριν γίνει πρωθυπουργός.

    Ήταν τότε που – μεταξύ άλλων – έπαιζε και το ρόλο του τιμητή και του κήνσορα της συνείδησης και της αξιοπρέπειας των βουλευτών αλλά και της νοημοσύνης του λαού.

    Έλεγε:



Αυτά το 2011… Ας έρθουμε, όμως, στη σήμερα. Τι κάνουν, σήμερα, οι βουλευτές του Τσίπρα κι αυτός μαζί τους; Ιδού:

    Ο ένας «θρηνεί». Αλλά ψηφίζει. Από αυξήσεις στα καύσιμα μέχρι αυξήσεις στα τηλέφωνα. 

    Ο δεύτερος «πονάει». Αλλά ψηφίζει. Από κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης.

    Ο τρίτος «θλίβεται». Αλλά ψηφίζει. Από την ιδιωτικοποίηση του νερού μέχρι την προκαταβολική απαλλαγή από νομικές ευθύνες των επιτετραμμένων του ξεπουλήματος. 

    Ο τέταρτος,  την ώρα που «στεναχωριέται» να ψηφίζει «κόφτες», κάνει συστάσεις στους κομμουνιστές στη Βουλή να είναι περισσότερο… μαρξιστές.       

    Ο πέμπτος, ένας από κείνους που πήρανε το 61% όχι του δημοψηφίσματος και το κάνανε 100% προδοσία, για να τιμωρήσει – όπως λέει – τους «Μένουμε Ευρώπη», ψηφίζει ανατιμήσεις στα μακαρόνια και στα εισιτήρια ΜΜΜ την ώρα που απαλλάσσει από ΕΝΦΙΑ τη Fraport.

    Η έκτη όχι μόνο δεν αισχύνεται για την αναδρομική επιστροφή του ΕΚΑΣ από τους συνταξιούχους, αλλά αποκαλεί τους γερόντους και φοροφυγάδες.

    Ο έβδομος και ο όγδοος ό,τι το βράδυ ψηφίζουν σαν «σωτήριο» και «αναγκαίο» το πρωί το καταγγέλλουν ως «αντισυνταγματικό» και «εγκληματικό».

    Η άλλη κάνει «χιούμορ» λέγοντας πως αφού αντέξαμε τα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας, ε, θα αντέξουμε και τα 99 χρόνια της εκποίησης, που αυτή ψήφισε.

    Τέτοιο «μπρίο». Τέτοια «αστειάκια». Μόνο να: Εδώ που – ως αναμενόταν – καταντήσανε, το καλαμπούρι έλαβε τέλος.

    Τουτέστιν – κι επειδή σ’ αυτόν τον κατήφορο χωρίς πάτο τα πολλά λόγια είναι περιττά: Εκπροσωπούν ό,τι πιο χαμερπές κυκλοφορεί στο πολιτικό στερέωμα. 

    Όχι μόνο γιατί ισοπεδώνουν ακόμα και τα ερείπια που άφησαν οι προηγούμενοι.

    Όχι μόνο γιατί διογκώνουν τα βάσανα του λαού και με την ξετσιπωσιά τους«ξεπλένουν» και «δικαιώνουν» ό,τι υποτίθεται θα «έσκιζαν».

    Αλλά γιατί όλα αυτά τα προωθούν πιάνοντας στο στόμα τους ξεδιάντροπα την λέξη «Αριστερά».

    Γιατί από τις πιο βρώμικες δουλειές που επιλέχτηκαν είναι αυτή: Επιλέχτηκαν και προσφέρθηκαν για  να διασύρουν την Αριστερά.

    Ας το πάρουν χαμπάρι: Όσο κακό κι αν επιδιώκουν να προκαλέσουν στις έννοιες, στο τέλος αυτό που θα μείνει να μνημονεύεται δεν είναι η λάσπη που ρίχνουν στην Αριστερά, αλλά  ο δικός τους πολιτικός εκφυλισμός.

    Όσο κι αν μαγαρίσουν τη λέξη, όσο κι αν συκοφαντήσουν το νόημά της, η Αριστερά ήταν και θα παραμένει τέτοια επειδή δεν υπέγραψε ποτέ δηλώσεις μετανοίας.

    Η Αριστερά, το πολιτικό και ηθικό της ανάστημα,  ουδεμία σχέση έχει με «αναμορφωμένα» ανθρωπάκια που υπογράφουν μετανοιωμένα δηλώσεις Μνημονίων.

    Η Αριστερά είναι τέτοια επειδή το δικό της περιεχόμενο, της συνέπειας, τηςαπροσκύνητης στάσης, της αταλάντευτης στράτευσης με το δίκιο και την αλήθεια, προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό των αγώνων επί τις θυσίες εκατομμυρίων αγωνιστών. Δεν θα τους λερώσουν αυτά τα ανθρωπάκια.

    Όσο για τα ξεπουλημένα ανθρωπάκια, το δικό τους το «βάρος» η Ιστορία θα το μετρήσει  έτσι:

    Ο μισθουλάκος των 7.000 ευρώ που παίρνουν ως αντιμίσθιο για να ψηφίζουν – βολεμένοι πια – μνημόνια,  επί τους μήνες που θα στρογγυλοκάθονται γαντζωμένοι στη βουλευτική καρέκλα.

    Για τόσο «μετράει» ο πολιτικός τους εκφυλισμός. Έτσι μετριέται το πολιτικά χαμερπέςτης ύπαρξής τους. Με τα φράγκα.  

    Αλλά και πάλι, για το έγκλημα που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν, κάθε άλλο παρά άξιος είναι ο μισθός τους. Θα έπρεπε να τους δίνουν περισσότερα.  


*πηγή.imerodromos

ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΞΙΑ

Κατασχέσεις και πλειστηριασμοί-εξπρές σε ακίνητα, ακόμη και σε σπίτια που χρησιμοποιούνται ως πρώτη κατοικία,  ξεκινούν από τον Ιούνιο σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδωνοφειλετών «κόκκινων» δανείων αλλά και πολιτών που χρωστούν ληξιπρόθεσμεςοφειλές στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.  

Η κυβέρνηση ενεργοποιεί από τον επόμενο μήνα τα άρθρα 993 και 995 του νέου τροποποιημένου από το καλοκαίρι του 2015 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας τα οποία προβλέπουν ότι κατά τους πλειστηριασμούς ακινήτων μη συνεπών δανειοληπτών και λοιπών χρεοφειλετών θα λαμβάνονται πλέον υπόψη ως τιμές εκκίνησης οι πραγματικές τιμές της κτηματαγοράς που έχουν υποχωρήσει σε πολύχαμηλά επίπεδα και όχι οι πολύ πιο υψηλές αντικειμενικές αξίες, όπως προέβλεπε ο Κ.Π.Δ πριν αλλάξει το καλοκαίρι του 2015. Ουσιαστικά με την ενεργοποίηση των διατάξεων αυτών ανάβει το «πράσινο φως» για πλειστηριασμούς ακινήτων χιλιάδων οικονομικά αδύναμων δανειοληπτών και λοιπών οφειλετών σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς οι αξίες στις οποίες θα εκκινούν οι πλειστηριασμοί θα είναι οι πάρα πολύ χαμηλές εμπορικές τιμές.  

Η ενεργοποίηση των επαχθών αυτών ρυθμίσεων, η οποία αναμένεται να πυροδοτήσει «τσουνάμι»πλειστηριασμών, τώρα που καταργήθηκαν οι περισσότεροι περιορισμοί, οι οποίοι προστάτευανκυρίως τους δανειολήπτες, γίνεται μέσω του Προεδρικού Διατάγματος υπ’ αριθμόν 59, το οποίο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα προσδιορίζεται η εμπορική αξία κάθε ακινήτου που κατάσχεται από χρεοφειλέτη, προκειμένου, σε κάθε περίπτωση, να ξεκινά το συντομότερο δυνατό και ο πλειστηριασμός!  

Το Π.Δ. προβλέπει ότι η εμπορική αξία ακινήτου που κατάσχεται, προσδιορίζεται με ευθύνη του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή από πιστοποιημένο στο υπουργείο Οικονομικών εκτιμητή, που μπορεί να είναι φυσικό ή νομικό πρόσωπο.  

Το επαχθές αυτό Π.Δ. εκδόθηκε με βάση τις διατάξεις του τρίτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 993, καθώς και του τετάρτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 995 του Π.δ/τος 503/1985 «Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας» (Α΄ 182), όπως ισχύουν μετά το ν. 4335/2015 (Α΄ 87) και τωνπαραγράφων 12 και 13 του ένατου άρθρου του άρθρου 1 «Μεταβατικές και άλλες διατάξεις» του ν.4335/2015, κατόπιν γνωμοδότησης του Συμβουλίου της Επικρατείας και μετά από πρόταση τωνΥπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.  

Αναλυτικά, το Π.Δ. προβλέπει τα εξής:  

ΑΡΘΡΟ 1

Αρμόδιο όργανο προσδιορισμού της εμπορικής αξίας ακινήτου: Αρμόδιο όργανο προσδιορισμούτης εμπορικής αξίας ακινήτου που κατάσχεται είναι ο δικαστικός επιμελητής, ο οποίος, για το σκοπό αυτό, υποχρεούται να προσλάβει, κατά την κρίση του, πιστοποιημένο εκτιμητή, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, το οποίο περιλαμβάνεται στο Μητρώο Πιστοποιημένων Εκτιμητών που τηρείται στηΔιεύθυνση Οικονομικού Συντονισμού και Μακροοικονομικών Προβλέψεων της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Οικονομικών και είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα του ιδίου Υπουργείου.  

ΑΡΘΡΟ 2

Τρόπος υπολογισμού εμπορικής αξίας του ακινήτου:  Ο πιστοποιημένος εκτιμητής οφείλει, εντός της προθεσμίας που του τίθεται, να συντάξει εγγράφως και να παραδώσει την εκτίμησή του στονδικαστικό επιμελητή, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά ή διεθνή αναγνωρισμένα εκτιμητικά πρότυπα, δεσμευόμενος παράλληλα για την πιστή τήρηση του Κώδικα Δεοντολογίας, ο οποίος θεσπίστηκε με τη με αριθ.  19928/292/10-5-2013 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών (Β΄1147).  

ΑΡΘΡΟ 3

Καθορισμός αμοιβής εκτιμήσεως: Η αμοιβή για την διενέργεια της εκτιμήσεως καθορίζεται εκ των προτέρων ελεύθερα μετά από έγγραφη συμφωνία για την ανάθεση του έργου. Υπόχρεος για την καταβολή της αμοιβής είναι ο επισπεύδων την αναγκαστική εκτέλεση. Το ποσό αυτό βαρύνει, τελικώς, εκείνον κατά του οποίου στρέφεται η εκτέλεση. Άρθρο 4 Έναρξη ισχύος Η ισχύς του παρόντος διατάγματος αρχίζει από την 1η Ιουνίου 2016.



πηγή iskra

Αυτή την Δευτέρα 30 Μαίου η Αννα Ματθαίου και η εκπομπή ΠΕΣ ΤΑ ΟΛΑ φιλοξενούν δύο μεγάλες προσωπικότητες της ελληνικής διαννόησης.
Τον κ.Ξενοφών Μουσσά καθηγητή Αστροφυσικής του διαστήματος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθήνας κ τον Δρ Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ κ.Κωνστ/νο Καλαχάνη.

Μας μιλούν για την ελληνική πραγματικότητα,τον μηχανισμό των Αντικυθήρων και την γέννηση των επιστημών.

Αυτή την Δευτέρα συντονιστείτε στις 16.00-17.00 στην ERTopen 106,7 fm και την εκπομπή ΠΕΣ ΤΑ ΟΛΑ!

Τη βεβαιότητά του ότι το μνημείο είναι ο τάφος - ηρώο του Αριστοτέλη, αλλά και την πεποίθησή του ότι μια αρχιτεκτονική έρευνα σε αυτό θα έφερνε στο φως επιγραφές, εκφράζει ο διδάκτωρ κλασικής αρχαιολογίας, Κώστας Σισμανίδης, ανασκαφέας των αρχαίων Σταγείρων Χαλκιδικής, αλλά και του μνημείου, η αποκάλυψή του οποίου έχει συνταράξει το ελληνικό και διεθνές κοινό.

«Από την αρχή της ανακάλυψης του μνημείου υποψιάστηκα ότι είναι ο τάφος του Αριστοτέλη. Είχα όμως μερικές αμφιβολίες και ήθελα να το τεκμηριώσω απόλυτα. Ερεύνησα λοιπόν όλες τις σχετικές αρχαίες πηγές και κατέληξα, χωρίς καμία αμφιβολία, ότι όντως είναι ο τάφος του Αριστοτέλη. Δεν το είχα δημοσιεύσει όμως ακόμη επιστημονικά γιατί στο μεταξύ έγραψα τρεις ογκώδεις τόμους για την ανασκαφή στα αρχαία Στάγειρα. Το συγκεκριμένο θέμα το πραγματεύομαι στον δεύτερο τόμο, που ευελπιστώ να κυκλοφορήσει του χρόνου σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και με πολλά περισσότερα επιχειρήματα από την ανακοίνωση που έκανα στο συνέδριο», δήλωσε ο κ. Σισμανίδης στο Αθηναϊκό Πρακτορείο και συνεχίζει:

«Είχα λοιπόν σκοπό η επιστημονική κοινότητα να ενημερωθεί με την έκδοση του σχετικού βιβλίου. Προέκυψε, όμως, φέτος η UNESCO, που κήρυξε το 2016 «Έτος Αριστοτέλη» με αφορμή τη συμπλήρωση 2.400 χρόνων από τη γέννησή του μεγάλου φιλοσόφου, αλλά και το Παγκόσμιο Συνέδριο για τον Αριστοτέλη στη Θεσσαλονίκη. Τότε δεν αντιστάθηκα στην πρόκληση. Αποφάσισα να το ανακοινώσω και ό,τι ήθελε προκύψει. Θεωρώ ότι δεν υπήρχε καλύτερος χώρος να το κάνω από αυτό το συνέδριο», τονίζει.

Τα αρχαία Στάγειρα βρίσκονται περίπου 300 μ. νοτιανατολικά από την Ολυμπιάδα της Χαλκιδικής, πάνω σε μια όμορφη χερσόνησο, που λέγεται «Λιοτόπι». Η χερσόνησος αυτή, που εισχωρεί βαθιά στη θάλασσα, αποτελείται από δυο λόφους, μεταξύ των οποίων υπάρχει ένας αυχένας. «Ο βόρειος λόφος αποτέλεσε την πρώτη πόλη των Σταγείρων που ιδρύθηκε από Ίωνες αποίκους της νήσου Άνδρου γύρω στα μέσα του 7ου αι. πΧ», πληροφορεί ο κ. Σισμανίδης, που διενήργησε ανασκαφές στην περιοχή καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, όταν εκτός από το περίφημο μνημείο ανακάλυψε, μεταξύ άλλων, κι ένα εκπληκτικό αρχαϊκό τείχος, το μοναδικό χερσαίο τείχος της περιοχής, που φτάνει ως και τα 5 μ. ύψος, καθώς και την επέκταση της πόλης στον νότιο λόφο, που έγινε γύρω στα 500 πΧ.

«Στο κέντρο μεταξύ των δύο λόφων, στον χαμηλό αυχένα που δημιουργείται, εντοπίστηκε η αγορά της πόλης, όπου ανασκάφτηκαν η κλασική στοά κι ένα μεγάλο συγκρότημα δημόσιων καταστημάτων και αποθηκών. Το μνημείο βρέθηκε περίπου 40- 50 μ. βορειότερα από τη στοά, δηλαδή στον βόρειο λόφο. Το σημαντικό είναι ότι βρίσκεται ακριβώς πάνω στο αρχαϊκό τείχος. Το άλλο σημαντικό είναι ότι απέχει περίπου 45 με 50 μ. από την κορυφή του βόρειου λόφου όπου ήταν χτισμένος ο ναός του Διός Σωτήρος και της Αθηνάς Σωτείρας. Συνταρακτικό επίσης είναι ότι, εκτός από το γεγονός ότι αυτά τα τρία πιο σημαντικά κτίρια που έχουν αποκαλυφθεί στα Στάγειρα έχουν τις ίδιες αποστάσεις μεταξύ τους, βρίσκονται και πάνω στην ίδια ευθεία γραμμή», σημειώνει στο ΑΠΕ, και διευκρινίζει: «Δηλαδή, αν τραβήξουμε μια γραμμή από το κέντρο της στοάς θα περάσει από το κέντρο του αψιδωτού οικοδομήματος, που είναι ο τάφος του Αριστοτέλη και θα φτάσει στο κέντρο του αρχαϊκού ναού στην κορυφή. Αυτό είναι ένα μετρολογικό στοιχείο που νομίζω ότι δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο αψιδωτό οικοδόμημα. Είμαι σίγουρος ότι έγινε εσκεμμένα», εξηγεί.

Τι λένε όμως οι αρχαίες πηγές που τον οδήγησαν να επιβεβαιώσει τις αρχικές υποψίες του; «Στην Αθήνα είχαν κατηγορήσει τον Αριστοτέλη "επί ασεβεία" εξαιτίας ενός ύμνου που είχε γράψει στον φίλο του Ερμία στη Μικρά Ασία -γνωστός και ως ύμνος "εις την αρετήν"- όπου τον επαινούσε περίπου ως θεό. Ήταν μια κατηγορία που στην Αθήνα τότε επέσυρε σίγουρα την ποινή του θανάτου. Έτσι, όταν φοβήθηκε ότι θα τον καταδικάσουν (στο μεταξύ είχε πεθάνει το 323 πΧ ο Αλέξανδρος που ήταν ο προστάτης του, ενώ η αντιμακεδονική μερίδα στην Αθήνα είχε ξεσηκωθεί), ο Αριστοτέλης πήγε στη Χαλκίδα, όπου η μητέρα του, λόγω καταγωγής, είχε σπίτι. Ο Αριστοτέλης πάντα έπασχε από το στομάχι του -μάλλον είχε καρκίνο του στομάχου- και η στεναχώρια που του προξένησε όλη αυτή η ιστορία τον οδήγησε στον θάνατο έναν χρόνο αργότερα, το 322 πΧ», πληροφορεί.

Και συνεχίζει: «Σύμφωνα πάντα με τις αρχαίες πηγές, οι οποίες είναι αρκετές και λένε περίπου τα ίδια πράγματα, λίγο μετά τον θάνατο του Αριστοτέλη κατέβηκε η επίσημη αντιπροσωπεία από τα Στάγειρα στη Χαλκίδα και παρέλαβε την τέφρα του, την οποία έβαλαν μέσα σε μια χάλκινη υδρία και τη μετέφεραν στα Στάγειρα. Εκεί την απέθεσαν μέσα σε ένα υπέργειο, μεγάλο, πεταλόσχημο κτίριο, κοντά στην αγορά της πόλης, το οποίο έφτιαξαν βιαστικά, ενώ μπροστά του υπήρχε ένας οδικός, κτιστός και ψηλός δρόμος, όπου γίνονταν τελετές προς τιμή του Αριστοτέλη. Έτσι καθιερώθηκαν τα Αριστοτέλεια και ο τόπος ονομάστηκε Αριστοτέλειο. Επίσης στήθηκε ένας βωμός μπροστά στον τάφο του φιλοσόφου», τονίζει και επισημαίνει:

«Σύμφωνα πάλι με τις πηγές, όταν οι άρχοντες της πόλης είχαν δισεπίλυτα προβλήματα, συνεδρίαζαν μέσα σε αυτό το κτίριο. Γι αυτό και το σχήμα του είναι αψιδωτό, πεταλόσχημο. Είναι το σχήμα που έχουν τα βουλευτήρια. Εκεί τους ενέπνεε το πνεύμα του Αριστοτέλη και έπαιρναν την καλύτερη απόφαση για τα δύσκολα προβλήματα που δεν μπορούσαν να λύσουν. Όλα αυτά τα έχουμε βρει, και το αψιδωτό κτίριο και τη θέση του βωμού η οποία ήταν στο κέντρο ενός μαρμαροστρωμένου, μεγάλου, τετράγωνου δαπέδου και τον δρόμο που οδηγούσε στο εσωτερικό του τάφου. Άλλο ενδεικτικό στοιχείο είναι ότι το κτίσμα, σύμφωνα με τις πηγές, έγινε βιαστικά. Αυτή η βιασύνη φαίνεται στη δομή του γιατί ενώ είναι κατασκευασμένο με εξαιρετικό δομικό υλικό, μάρμαρα, πωρόλιθο, γρανίτη, όλο αυτό το υλικό είναι σε δεύτερη χρήση από άλλα κτίσματα», πληροφορεί.

Καταστροφή του μνημείου στα βυζαντινά χρόνια

Η μεγάλη καταστροφή του μνημείου έγινε τα βυζαντινά χρόνια, γύρω στον 11ο με 12ο αιώνα όταν εκεί κτίστηκε ένα τείχος, ενώ εντός του αψιδωτού κτίσματος κατασκευάστηκε ένας μεγάλος τετράγωνος πύργος 6Χ6 μ. με υλικό από τον τάφο. «Αν δεν είχε συληθεί μέχρι τότε, τον σύλησαν, τον κατέστρεψαν και ανακάτεψαν τα αρχαιολογικά στρώματα», τόνισε ο αρχαιολόγος. Όσο για τη σημερινή κατάσταση του μνημείου, ο κ. Σισμανίδης αναφέρει: «Ενώ σε όλα τα άλλα μνημεία στον χώρο κάναμε αποκαταστάσεις και αναστηλώσεις (ύστερα από σχετικές αρχιτεκτονικές μελέτες και αφού πέρασαν από ΚΑΣ), αυτό είναι όπως ακριβώς το βρήκαμε με την ανασκαφή. Επειδή πολλοί γωνιόλιθοί του είναι κατ' εμέ σχεδόν βέβαιο ότι έχουν και επιγραφές, θα ήθελα κάποια στιγμή να γίνει μια αρχιτεκτονική μελέτη και αφού εγκριθεί να "λύσουμε" όλο το κτίριο για να το ψάξουμε γενικώς. Μετά να αποκατασταθεί, δεδομένου ότι τα πάντα είναι πολύ καλά φωτογραφημένα και λεπτομερώς αποτυπωμένα σχεδιαστικά», σημειώνει.

Οι ανασκαφές στα αρχαία Στάγειρα, που ξεκίνησαν το 1990 και συνεχίστηκαν ως το 2000, έγιναν με χρηματοδοτήσεις. «Ξεκινήσαμε με 300.000 δρχ. τις οποίες διέθεσε η κοινότητα της Ολυμπιάδας. Κατόπιν, και επειδή παρά το μικρό ποσό είχαμε εξαιρετικά αποτελέσματα, η νομαρχία Χαλκιδικής μας έδωσε 4 εκατομμύρια δρχ. και συνεχίσαμε. Τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά και τότε μπήκαμε σε ευρωπαϊκά προγράμματα. Το 2000 μας τελείωσαν τα χρήματα και σταμάτησε η ανασκαφή», αναφέρει, χωρίς να σχολιάζει τις πρόσφατες δηλώσεις του περί διακοπής των ανασκαφών τη δεκαετία του '90 από την τότε πολιτική ηγεσία.

Σημειώνεται ότι δύο μέρες πριν ο ίδιος ανέφερε στους δημοσιογράφους ότι η διακοπή της ανασκαφής των αρχαίων Σταγείρων έγινε με απόφαση της τότε πολιτικής ηγεσίας («κ.κ. Βενιζέλο, Μενδώνη, Πάχτα»), λέγοντας ότι «μου έκοψαν τις χρηματοδοτήσεις γιατί ήμουν αντίθετος με τη δημιουργία του εργοστασίου χρυσού στην περιοχή. Δεν ήθελαν να ακούγεται το όνομα Στάγειρα που απείχε από εκεί που ήθελαν να φτιάξουν το εργοστάσιο δύο χιλιόμετρα», είχε πει χαρακτηριστικά.

Η ελληνιστική Στάγειρα

Ενδιαφέρον πάντως έχει το γεγονός ότι εντός των εγκαταστάσεων του εργοστασίου βρίσκεται η ελληνιστική Στάγειρα. «Το 349 πΧ ο Φίλιππος κατέστρεψε τα αρχαία Στάγειρα, σε λίγα χρόνια όμως τα οικοδόμησε ο ίδιος γιατί τον παρακάλεσε ο Αριστοτέλης, που μόλις είχε προσλάβει ως δάσκαλο του Αλεξάνδρου και τον οποίον σεβόταν πολύ. Καθώς λοιπόν πέρασαν κάποια χρόνια ώσπου να τα ανοικοδομήσει κι επειδή είχε πια επικρατήσει Pax Macedonica, κάποιοι έχτισαν μια άλλη πόλη, σε απόσταση τριών χιλιομέτρων βορειοδυτικά από την προηγούμενη, εκεί ακριβώς που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις μεταλλουργίας», σημειώνει.

Ο ίδιος επισημαίνει ότι «από την εποχή του Μποδοσάκη είχαν γίνει τεράστιες καταστροφές στην περιοχή, με αποχωματώσεις με μπουλντόζες κλπ. Όπου όμως άφησαν νησίδες κι έκανα ανασκαφή βρήκα σημαντικότατες αρχαιότητες: οικίες, εργαστήρια, πέντε κεραμικούς κλιβάνους, ένα αρχαίο θυσιαστήριο, ένα τμήμα του τείχους της πόλης και πολλά ακόμα. Με βάση κυρίως τα κινητά ευρήματα, νομίσματα και κεραμική, χρονολογούνται όλα μετά τον Φίλιππο. Αυτό δείχνει ότι έγινε μετεγκατάσταση πολλών κατοίκων σε αυτό το μέρος, καθώς εδώ είχαν κάμπο, νερά, χωράφια, ενώ τα μεταλλεία και τα δάση για την ξυλεία ήταν πιο κοντά. Εγώ την ονομάζω αυτή ελληνιστική πόλη των Σταγείρων», καταλήγει.





πηγή tvxs

Η ψήφιση του αντιασφαλιστικού νόμου 4387/2016 από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει οδηγήσει σε εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη το σύνολον των δικαιωμάτων των εν ενεργεία και συνταξιούχων ναυτικών.

Έως και πρόσφατα ο κ. Δρίτσας δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι δεν θίγονται οι όροι συνταξιοδότησης, τα όρια ηλικίας και οι υπόλοιπες θεσμοθετημένες προϋποθέσεις για την θεμελίωση του δικαιώματος συνταξιοδότησης των Ναυτικών.

Αυτή την άποψη αναπαρήγαγε και το γνωστό χρεοκοπημένο συνδικαλιστικό εργοδοτικό – κυβερνητικό κατεστημένο με επικεφαλής τον Γ.Γ της ΠΝΟ Γ. Χαλά, καθησυχάζοντας τις δικαιολογημένες ανησυχίες των Ναυτεργατών, ιδιαίτερα μετά τις αποκαλύψεις της ΠΕΝΕΝ για τις δηλώσεις του Υπουργού Κατρούγκαλου σε συνάντησή του με αντιπροσωπεία συνταξιούχων και εκπροσώπων των υπαλλήλων του ΝΑΤ.

Αντίστοιχα οι δυνάμεις του κομματικού γραφειοκρατικού συνδικαλισμού σιωπούσαν και σφύριζαν αδιάφορα στις καταγγελίες της ΠΕΝΕΝ…

Η άρνηση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης να προβεί μετά την ψήφιση του νόμου στις αναγκαίες διευκρινήσεις επιτείνει τα προβλήματα στο κοινωνικό – ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό των Ναυτεργατών.

Οι υπηρεσίες του ΝΑΤ αδυνατούν να ερμηνεύσουν τις νέες διατάξεις του πρόσφατα ψηφισμένου νόμου με αποτέλεσμα το σύνολο των Ναυτικών που έχουν καταθέσει αιτήσεις συνταξιοδότησης, αυτές να συσσωρεύονται κατά εκατοντάδες χωρίς ωστόσο οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΝΑΤ να έχουν την έγκριση για την προώθηση και υλοποίησή τους!!!

Τα θέματα που εγείρονται μετά την ψήφιση του νόμου σχετίζονται με τον χρόνο υπηρεσίας και τους συντελεστές της θαλάσσιας υπηρεσίας, με τον υπολογισμό της άδειας ως χρόνου υπηρεσίας, για τον υπολογισμό της συνθετικής υπηρεσίας.

Ανάλογα προβλήματα ανακύπτουν σχετικά με την επανάληψη του επαγγέλματος, τον υπολογισμό των εισφορών στο ΝΑΤ, την αδυναμία καταβολής των επικουρικών και εφάπαξ παροχών.

Παρόμοια προβλήματα δημιουργούνται σχετικά με τους πόρους και τις εισφορές για τα ασφαλιστικά μας ταμεία.

Η Διοίκηση και οι υπηρεσίες του ΝΑΤ έχουν επανειλημμένα απευθυνθεί στο Υπουργείο Εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης χωρίς ωστόσο να έχει ως τώρα αξιωθεί η πολιτική ηγεσία να δώσει σαφή απάντηση στο πλήθος των εκκρεμοτήτων που αφορούν την εφαρμογή του σχετικού νόμου.

Η ΠΕΝΕΝ διερμηνεύοντας τα αισθήματα οργής και αγανάκτησης των Ναυτεργατών από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί αλλά και την κατάπτυστη στάση των Υπουργών Εργασίας και Ναυτιλίας οι οποίοι εμπαίζουν τον Ναυτεργατικό κόσμο της χώρας μας, απαιτεί την άμεση κυβερνητική παρέμβαση για την εφαρμογή της νομοθεσίας του ΝΑΤ για τους Ναυτικούς χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση από τα θεσπισμένα και κατοχυρωμένα δικαιώματά τους.

Σε διαφορετική περίπτωση (αμφισβήτησης και ακύρωσης αυτών των δικαιωμάτων) η κυβέρνηση κηρύσσει τον κλάδο σε διωγμό, το ναυτικό επάγγελμα στην απαξίωση και διευκολύνει στον μέγιστο βαθμό τους σχεδιασμούς του εφοπλιστικού κεφαλαίου για την εξόντωση των ελλήνων Ναυτεργατών από την ελληνική ναυτιλία.

Τέλος επιβάλλεται άμεσα να συγκληθεί η Διοίκηση της ΠΝΟ και να λάβει αποφάσεις απεργιακών κινητοποιήσεων για τα παραπάνω προβλήματα.

Στη Αθωνική Πολιτεία βρίσκεται ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν σε μια προσκυνηματικού χαρακτήρα επίσκεψη στο Άγιον Όρος.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έφτασε αρχικά δια θαλάσσης στο λιμάνι της Δάφνης και από εκεί οδικώς οδηγήθηκε προς την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους τις Καρυές.

Στον ιερό ναό του Πρωτάτου ο Ρώσος Πρόεδρος, έγινε δεκτός με τιμητικές κωδωνοκρουσίες από την Ιερά Κοινότητα με επικεφαλής τον πρωτοεπιστάτη Παύλο και τον πολιτικό διοικητή του Αγίου Όρους Αρίστο Κασμίρογλου.

Με αντίστοιχες εκδηλώσεις, λίγο νωρίτερα έγινε η υποδοχή και του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος υποδέχθηκε τον Ρώσο Πρόεδρο στο παρακείμενο κτίριο της Ιεράς Κοινότητας.

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την αντιφώνησή του στη διάρκεια της πανηγυρικής δοξολογίας στον ιερό ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγίου Όρους, δήλωσε πως, «Στο Άγιον Όρος γίνεται ένα μεγάλο και σημαντικό έργο που αφορά τις ηθικές βάσεις και ηθικές αξίες»

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ευχαρίστησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδας για όλα όσα κάνουν για την ανάπτυξη των σχέσεων με τη Ρωσία καθώς και την αγιορείτικη κοινότητα για τη φιλοξενία που του επιφύλαξε.

«Θέλω να ευχαριστήσω το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδας για όλα αυτά που κάνετε για την ανάπτυξη των σχέσεων με τον ρωσικό λαό και με τη Ρωσία. Και θέλω να ευχαριστήσω την αγιορείτικη κοινότητα για τη φιλοξενία. Είμαι δεύτερη φορά εδώ και η φιλοξενία αυτή είναι τόσο θερμή. Είναι προς εμένα βεβαίως αλλά την εκτιμώ και ως φιλοξενία προς το πρόσωπο του ρωσικού λαού. Στο Άγιον Όρος γίνεται μεγάλο και σημαντικό έργο. Έργο το οποίο αφορά τις ηθικές βάσεις και τις ηθικές αξίες. Αυτό το έργο είναι πολύ σημαντικό και είναι κοινό. Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι ό,τι καλύτερο».

Στην προσφώνησή του ο Άγιος Πρώτος, πατέρας Παύλος, από την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, τόνισε: «Σήμερα, η ειρήνη γύρω μας δοκιμάζεται από την τρομοκρατία, τη διάλυση κρατών, τον θρησκευτικό φανατισμό και άλλα. Επιβάλλεται συνεπώς η συνεργασία των φιλειρηνικών λαών με σκοπό την επικράτηση της ειρήνης».

Ο Άγιος Πρώτος ευχήθηκε «καλή διαμονή έστω και προσωρινή» στον Βλαντιμίρ Πούτιν και είπε ότι η ορθόδοξη πίστη είναι η κοινή βάση για τις σχέσεις των λαών της Ελλάδας και της Ρωσίας και πως η Ορθοδοξία είναι αυτή που βάζει εμπόδιο σε κάθε απόπειρα διατάραξης των καλών σχέσεων. Είπε ότι οι Ρώσοι μοναχοί στο Άγιον Όρος είναι ένας ακατάλυτος δεσμός ανάμεσα στις δύο χώρες, και ότι στην ανάπτυξη των σχέσεων έχουν συμβάλει και οι Έλληνες Πόντιοι που έζησαν στη Ρωσία.

Αμέσως μετά τη δοξολογία, ο Ρώσος Πρόεδρος αντάλλαξε θερμό χαιρετισμό με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο που τον υποδέχθηκε στα σκαλιά της ιεράς κοινότητας. Μαζί με τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, τον υπουργό και τον υφυπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και Γιάννη Αμανατίδη, αντίστοιχα, και τον αναπληρωτή υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Μάρκο Μπόλαρη, τον Άγιο Πρώτο, πατέρα Παύλο, και τον πολιτικό διοικητή του Αγίου Όρους Αρίστο Κασμίρογλου, έβγαλαν αναμνηστική φωτογραφία και ανέβηκαν στο Αρχονταρίκι για το παραδοσιακό αγιορείτικο κέρασμα.

Δρακόντεια μέτρα ασφάλειας και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις

Τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια και κατά μήκος της διαδρομής και στο Άγιον Όρος, όπου αναπτύχθηκαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και έλεγχαν τα πάντα.

Λόγω της επίσκεψης Πούτιν θα ισχύσουν κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στη Θεσσαλονίκη. Όπως έγινε γνωστό από τη Διεύθυνση Τροχαίας Θεσσαλονίκης, από τις 6:00, έως την Κυριακή, στις 18:00, δεν θα επιτρέπεται η στάθμευση όλων των οχημάτων σε όλο το μήκος της επαρχιακής οδού Σταυρού-Ολυμπιάδος, από το ύψος της συμβολής της με την εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Καβάλας έως το τέλος των ορίων του δήμου Βόλβης προς τη Χαλκιδική.

Από τις 10:00 έως τις 21:00, προοδευτικά και ανάλογα με το χρονικό σημείο διέλευσης της αυτοκινητοπομπής του Ρώσου πρόεδρου, δεν θα επιτρέπεται η κυκλοφορία όλων των οχημάτων στους εξής δρόμους:

• Στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Ν.Μουδανιών, από το ύψος της αερογέφυρας ΜΑΚΡΟ έως το τέλος των ορίων του δήμου Μίκρας προς τη Χαλκιδική-ύψος Λακκώματος.
• Στην περιφερειακή οδό, από το ύψος του κόμβου του νοσοκομείου «Άγιος Παύλος» έως τον κόμβο του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου».
• Στον κλάδο που συνδέει την περιφερειακή οδό με την Εγνατία Οδό.
• Στην Εγνατία Οδό, από το ύψος του κόμβου ΤΙΤΑΝ έως τον κόμβο Ασπροβάλτα.
• Στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Καβάλας, από το ύψος του κόμβου Ασπροβάλτας έως το ύψος του κόμβου με την επαρχιακή οδό Σταυρού-Ολυμπιάδος.
• Στην επαρχιακή οδό Σταυρού-Ολυμπιάδος, από το ύψος του κόμβου με την εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Καβάλας έως το τέλος των ορίων του δήμου Βόλβης προς τη Χαλκιδική.

πηγή tvxs